1. Cięcie i gięcie kontaktronu
2. Układy zabezpieczające styki kontaktronu
3. Sterowanie kontaktronów magnesami - metody i charakterystyki »

Zalecane jest unikanie cięcia i gięcia końcówek w odległości mniejszej niż 3mm od złącza szkło-metal, gdyż grozi to uszkodzeniem złącza. W każdym przypadku należy zachować odpowiednie środki ostrożności, aby siła działająca podczas montażu na zewnętrzne końce wyprowadzeń nie była większa niż 0,9N.
W przypadku konieczności zaginania końcówek należy zabezpieczyć kontaktron przed przenoszeniem momentu gnącego na złącze szkło-metal (patrz rysunek 1).
W przypadku konieczności skracania końcówek kontaktronu, należy ucinać styczki przy zachowaniu wyżej wspomnianych środków ostrożności (patrz rysunek 2) w odległości nie mniejszej niż 3mm od złącza szkło-metal.
Należy pamiętać także o tym, że cięcie i gięcie końcówek kontaktronu powoduje zmianę jego czułości.

Za każdym razem gdy styki kontaktronu rozwierają lub zwierają obwód, przez który płynie prąd, może pojawić się przebicie elektryczne między stykami. Przebicie powoduje fizyczne zniszczenie powierzchni styków, zmniejszajac ich trwałość. Może też być źródłem zakłóceń oddziałujących na inne układy. W przypadku stosowania kontaktronów do łączenia obciążeń innych niż rezystywne zalecane jest stosowanie odpowiedniego układu zabezpieczającego styki. Stosowanie układów gaszących przepięcia i ograniczajacych udary prądowe pozwoli uniknąć degradacji powierzchni styku i zmniejszenia trwałości kontaktronu.

Gdy styki kontaktronu przerywają obwód w obciążeniu indukcyjnym powstają przepięcia sięgające często setek volt. Niezbędne jest zabezpieczenie styków przed uszkodzeniem poprzez wytłumienie wysokonapięciowych stanów przejściowych.
Poniżej przedstawiamy kilka układów gaszących przepięcia:

Rysunek 1 - układ RC.

Gdy styk zostaje rozwarty, kondensator działa początkowo jak zwarcie i prąd stanu przejściowego płynie przez rezystor ograniczający wartość napięcia na styku.

Rysunek 2 - układ z diodą prostowniczą przyłączoną równolegle do cewki.

Dioda jest tak spolaryzowana, że gdy obwód jest zasilany, nie płynie przez nią żaden prąd. Gdy styk zostaje rozwarty, napięcie na cewce indukcyjnej o przeciwnej polaryzacji niż napięcie zasilania polaryzuje diodę w kierunku przewodzenia, co ogranicza napięcie stanu przejściowego na cewce do bardzo małej wartości.

Rysunek 3 - układ z diodą Zenera i diodą prostowniczą.

Dodanie diody Zenera w szereg z diodą prostowniczą umożliwia szybszy zanik prądu cewki indukcyjnej.

Rysunek 4 - układ z warystorem przyłączonym równolegle do cewki indukcyjnej.

Warystor jest rezystorem o nieliniowej charakterystyce rezystancji, zależnej od wartości przyłożonego doń napięcia. Przy dużym napięciu wartość rezystancji warystora jest mała i napięcie stanu przejściowego jest redukowane.

Duży prąd udarowy spowodowany załączaniem obciążeń pojemnościowych lub żarówek (początkowy prąd żarzenia lampy może być 10...15 razy większy niż prąd znamionowy) może spowodować sklejenie (zgrzanie) styków kontaktronu.
Aby zabezpieczyć styk stosowany w obwodzie z dużym prądem udarowym, należy ograniczyć prąd początkowy poprzez włączenie w szereg ze stykiem kontaktronu rezystora o wartości ograniczającej prąd udaru do bezpiecznej wartości.
W przypadku gdy obciążenie stanowi żarówka stosować także można rezystor włączony równolegle do styku (podgrzewanie włókna żarówki).
Przy niewielkich obciążeniach pojemnościowych (także tych wnoszonych przez długie kable montażowe) do ograniczenia prądu początkowego może być także zastosowana (włączona w szereg ze stykiem) cewka indukcyjna o małej rezystancji dla prądu stałego. Cewkę należy montować jak najbliżej kontaktronu.